W 1946 roku Lucho Fontana opracował „biały Manifest”. Przedstawił ideę, że nauka i Sztuka ściśle ze sobą współdziałają i rozwijają się wspólnie: „…artyści przewidują osiągnięcia nauki, a osiągnięcia nauki zawsze pociągają za sobą osiągnięcia sztuki”. Fontana zmagał się z akademizmem i nieustannie eksperymentował z nowymi materiałami i formami. Artysta próbował połączyć w swoich pracach malarstwo i rzeźbę. Tak narodził się nowy kierunek sztuki współczesnej we Włoszech, który nazwano spacjalizmem. A w twórczości Lucho Fontany pojawiły się jego pierwsze „koncepcje przestrzenne” z „dziurami”. Artysta wbijał je w płótno na różne sposoby i w różnym porządku: czasem chaotycznie, czasem we wzór. W latach powojennych było to prawdziwe wyzwanie dla sztuki Konserwatywnej.
Płótno dla absolwentów Akademii Brera to powierzchnia sakralna. Nie było dla nich nic bardziej przerażającego niż dziura w płótnie. Ale w 1948 roku Fontana doszedł do punktu, w którym może umieścić dziury i zobaczyć, że coś jest za płótnem. Perforacja stała się gestem nie mniej radykalnym niż” czarny kwadrat ” Malewicza.
Reklama
W 1958 roku w swoim mediolańskim studiu Lucho Fontana po raz pierwszy przeciął płótno nożem. Nad dziełami z cyklu „cięcia” pracował do końca życia. Artysta napisał później: „ja … tworzę nowy, nieskończony wymiar. O to właśnie chodzi: nowy wymiar, który otwiera dostęp do kosmosu”. Po raz pierwszy publiczność zobaczyła dzieła z ciętymi płótnami w Mediolanie w lutym 1959 roku.
Czerwone płótno ” koncepcja przestrzenna. Oczekiwania ” artysta stworzył w 1961 roku. Płótno nie zostało przecięte na wskroś — od wewnątrz otwory noża są starannie przyklejone czarną gazą.
Każdego można nauczyć figuratywności. Dla wszystkich wydaje się to trudniejsze niż cięcie płótna. Przygotowujemy wystawę nieprzerwanie od dwóch lat i ma ona pewien sens. Interesowało nas powiązanie poszukiwań światowego klasyka z pracami naszych autorów — Władimira Jankilewskiego, Francisco Infante i Nonny Goryunovej. W latach 60. artyści Ci stawiali ten sam problem co Fontana: czym jest nieskończoność.
Czerwone płótno z cięciami jest jednym z dziesięciu najdroższych płócien światowej sztuki współczesnej. W 2010 roku został sprzedany na aukcji Sotheby ’ s za 1,5 mln dolarów (prawie 96 mln rubli).
