Lucho Fontana był słynnym włoskim malarzem abstrakcyjnym i rzeźbiarzem XX wieku. W Rosji jego prace zostały po raz pierwszy wystawione w Moskiewskim Muzeum sztuki multimedialnej. Z Muzeum Novecento w Mediolanie i Florencji, Narodowej Galerii Sztuki Współczesnej w Rzymie i Fundacji Lucho Fontana do Moskwy przywieziono około 60 prac malarza: mozaiki, wyroby ceramiczne z lat 40., a także obrazy ze szczelinami i dziurami z serii „koncepcje przestrzenne”, stworzone w latach 50. i 60.
Reklama
Wczesne doświadczenia rzeźbiarskie Lucho Fontany związane są z ceramiką, którą zaczął uprawiać w latach 1935-1936. W tych pracach artysta eksperymentował z kolorem i fakturą. Włoski krytyk sztuki Duilio Morosini napisał, że pojawienie się koloru w rzeźbie oznaczało „ostry zwrot w twórczości Fontany, nowy związek między doświadczeniem zmysłowym a fantazją”.
W mozaice „Portret Teresity” z 1940 roku Lucho Fontana użył oryginalnej techniki, w której pod promieniami światła kawałki smalty wydają się rozmywać sylwetkę. Prace z lat 40. stały się podstawą do pojawienia się jego płócien z „cięciami” i „dziurami”.
Pod koniec lat czterdziestych Lucho Fontana kontynuował pracę jako rzeźbiarz. Najbardziej interesowała go ceramika, w której technice tworzył dzieła z serii „krucyfiksy”. W pracach zamrożonych w kształcie krzyża można rozważyć cechy stylu barokowego: Przepych form i obfitość drobnych szczegółów. Z jedną z takich rzeźb artysta uczestniczył w pierwszym powojennym Biennale w Wenecji w 1948 roku. 12 ceramicznych krucyfiksów pokrytych kolorową glazurą fontanny powstało w latach 1940-1960. Przed wystawą moskiewską były one prezentowane tylko w rzymskiej Galerii Borghese.
